Przebudowa dupleksera
Rozpocząłem przebudowę dupleksera przemiennika SR2C na układ pasmowo-zaporowy. Zmiana ta ma celu poprawienie separacji pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem i poprawienie WFS na porcie nadajnika.
Ponieważ w wyniku wielokrotnego transportu dupleksera okazało się, że rozwiązanie które wymyśliłem dawniej, polegające na mocowaniu rdzenia rezonatora do podstawy jedynie przez połączenie gwintowane i kryzę dociskową okazało się niewystarczające mechanicznie (od wibracji poluzowały się rdzenie w dwóch rezonatorach) zdecydowałem się polutować lutem miękkim rezonatory do dna. Ze względu na problem z nagrzaniem tak dużej masy metalu i niemożliwością użycia palnika (aby nie uszkodzić powłoki galwanicznej) musiałem użyć nagrzewnicy gorącego powietrza (660°C).
Nowe łączniki pomiędzy rezonatorami wykonałem z przewodu półsztywnego (semi-rigid) RG402/U, lutowanych złącz N (Amphenol-Connex) oraz trójników N (Radiall). W celu uzyskania układu trzech trzech rezonatorów w torze odbiornika i trzech w torze nadajnika (wszystkich w układzie pasmowo-zaporowym) potrzeba sześciu łączników i siedmiu trójników.
Eksperymentalna zamiana sposobu zasilania rezonatorów z mieszanego - za pośrednictwem pętli sprzęgających na autotransformatorowe. nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Po przeprowadzeniu wielu prób, okazało się, że w takim wykonaniu obwody można by użyć tylko w torze odbiornika (ze względu na nachylenie charakterystyki tłumienia), pod warunkiem, że odstęp dupleksowy wynosiłby 800kHz. Niestety, takie rozwiązanie nie jest możliwe. Wyniki pomiarów przeprowadzonych w katedrze Systemów i Sieci Telekomunikacyjnych Politechniki Gdańskiej przy użyciu analizatora sieci Rohde & Schwartz wyraźnie pokazały, że w ten sposób nie uda się osiągnąć zamierzonego celu.
Kolejna próba, wykonania filtrów pasmowo przepustowych / zaporowych (z pułapką) wymaga kolejnej przebudowy - dodania kondensatora dostrojczego i wykonania pętli sprzęgających w postaci szeregowych obwodów rezonansowych zestrojonych na częstotliwości odpowiednio wyższe bądź niższe od częstotliwości rezonansu równoległego rezonatora 1/4λ. Po przeanalizowaniu wielu artykułów na temat budowy rezonatorów w układzie band-pass/reject (artykuły dostępne w dziale do pobrania) postanowiłem zastosować w pętlach sprzęgających trymery powietrzne Johanson 5200 (1-10pF, 250V, 6obr) i pętle wykonane z taśmy Ag 6/0,6mm. Niestety, ograniczony dostęp do analizatora i konieczność dobierania elementów wyłącznie na podstawie pomiarów mocy sprzęgaczem kierunkowym i miernikiem mocy powodują, że dobieranie elementów i strojenie przebiega bardzo powoli. Wstępne wymiary pętli i ich indukcyjność oszacowałem na podstawie wzorów i analizy rozwiązań komercyjnych. Pomocne okazały się też skrypty umieszczone na stronie Claudio Girardi IN30TD, które pozwalają na obliczenie indukcyjności cewek jednozwojowych o rozmaitych kształtach i przekrojach, nawiniętych drutem lub płaskownikiem.
Rys. Rozwiązanie które zostanie zastosowane wkrótce
Zdjęcia:
- Wykonanie i dobór długości łączników,
- Przygotowanie pierwszego rezonatora do pracy w trybie pasmowo przepustowym z pułapką,
Po wielu próbach, jak na razie niezbyt udanych, i kilku momentach zniechęcenia, mogę z czystym sumieniem powiedzieć wszystkim chętnym do samodzielnego zbudowania dupleksera o odstępie równym 0,4% częstotliwości bazowej (a takim jest 600kHz na 145MHz) - Nie zabierajcie się do tego bez solidnego warsztatu mechanicznego, dostępu do przyrządów (co najmniej wobuloskopu lub analizatora sieci).. W dzisiejszych czasach łatwiej kupić gotowy, niż samodzielnie wykonać sprawny duplekser o przyzwoitych parametrach. Jedynym uzasadnieniem, jakie jeszcze widzę jest chęć nauczenia się czegoś i udowodnienie samemu sobie, że da się to zrobić ;-).
